ශාක කුලය - මොරාසියේ (Moraceae)
අට්ටික්කා ගස පුදුම විදියේ ගෙඩි හට ගන්නා ගස් විශේෂයට අයත් ශාකයක් වන අතර මල් නොමැති ව ගෙඩි හටගන්නා ශාකයක් වශයෙන් ප්‍රසිද්ධියට පත් ව ඇත. බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ බොහෝ තැන්වල අට්ටික්කා හෙවත් දිඹුල් ගස ගැන සඳහන් වේ. කෝණාගමන බුදුන් බුදු වූයේ අට්ටික්කා ගසක් මුලදී බව සඳහන් වන අතර රජවරුන්ට සිංහාසනය නිමවන ලද්දේ අට්ටික්කා දැවයෙන් බවත් සඳහන් වේ. පුස්සදේව යෝධයා වරක් අගල් 16ක් ඝනකම ඇති ලෑලි පළුවක් එක ඊයකින් විද හිල් කර දැමු බව මහාවංශයේ සඳහන් ය. එම ලීය මෙම අට්ටික්කා පළුවක් බව කියවෙන අතර අට්ටික්කා බොහෝ කතාවලට පාදක වී ඇති බව පෙනේ. අට්ටික්කා ගස ගෞරවාදරයට පාත්‍ර වූ ගසක් ලෙසින් හැඳින්වෙන අතර ම මෙහි හටගන්නා ගෙඩි මිනිස් පරිභෝජනය සඳහා ද යොදාගන්නා බව පෙනේ. එසේ ම දේශීය වෙදකමේ දී ඖෂධයක් ලෙසින් ද භාවිතයට ගන්නා අට්ටික්කා මල් නොමැති ව ගසේ හා අතු ඉතිවල ගෙඩි පොකුරු හටගන්නා ශාකයකි. මෙම ගෙඩි හටගැනීම සිදුවන්නේ ප්‍රධාන කඳේ හා රිකිලි බෙදුණ ප්‍රධාන අතුවලයි. ගෙඩි පොකුරක සාමාන්‍ය වශයෙන් ගෙඩි දහයක් දොළහක් හටගනී. ගෙඩිය ක්‍රමයෙන් මෝරා පැසෙන විට එහි ඇතුළේ කෝඳුරු විශේෂයක් හටගන්නා නිසා කෑමට ගත යුත්තේ ළපටි අවධියේ දී ය. පෙබරවාරි මාසයේ පමණ ගෙඩි හටගන්නා එක් වාරයක් වන අතර අප්‍රේල් වන විට ගෙඩි ඉදී කෝදුරුවන් පිටවීම සිදු වේ. පීකුස් රැසිමෝසා (Ficus recimosa) යන උද්භිද විද්‍යා නාමයෙන් හඳුන්වන අට්ටික්කා ශාකය මොරාසේ හෙවත් වට කුලයට අයත් ශාකයක් වේ (Moraceae). ලංකාව, ඉන්දියාව, අප්‍රිකාව, බුරුමය, පාකිස්ථානය, දකුණු චීනය, නවගිනියා යන රටවල අට්ටික්කා ශාකය වැවෙන බවට සොයාගෙන ඇත. මෙහි මුල් මව්බිම අප්‍රිකාව බව සොයාගෙන ඇති අතර ක්‍රමයෙන් මෙය ලෝ වටා ව්‍යාප්ත වී ඇත. උදුම්බර හා නදී උදුම්බර ලෙසින් අට්ටික්කා දෙවර්ගයකි. අට්ටික්කා, අත්තික්කා, දිඹුල් (සිංහල), උදුම්බර (පාලි), ක්ෂීර වෘක්ෂ, පුෂ්පගුන්‍ය, ශීතඵල (සංස්කෘත), අට්ටී (දෙමළ), ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් කන්ටිෆග් නමින් හඳුන්වන අට්ටික්කා ගෙඩි තම්බා කඩල මෙන් කෑමට ගැනීමත් වෑන්ජන ලෙස සකස් කර ආහාරයට ගැනීමත් සිදු කෙරේ. ආයුර්වේදයට අනුව මල් නොමැති ව ගෙඩි හටගන්නා අට්ටික්කා ශාකය වනස්පති වෘක්ෂ ගනයට අයත් වේ. මෙය කිරි සහිත ගසක් වන අතර අට්ටික්කා බීජය ඉතා කුඩා ය. එය අබ ඇටයක් තරම් වේ. ශීත වියළි දේශගුණය ඇති ප්‍රදේශවල වැවෙන අට්ටික්කා ශාකය ඇළ, දොළ, ගංගා ඉවුරු අසබඩ ඉතා හොඳින් වැඩේ. අතුපතර විහිදී කඳ මහත් ව වැඩෙන අට්ටික්කා ගසක් සාමාන්‍යයෙන් අඩි 50ක් 60ක් තරම් උසට වැඩේ. එහි කොළය රළු බවක් පෙන්වන අතර පැහැය ළා කොළ පාටින් යුක්තයි. කොළයක් සාමාන්‍ය දිග 17 cm පමණ වන අතර පළල 9 cm පමණ වේ. ඉවුරු අසබඩ වැවෙන අට්ටික්කා ගස් ඇටුවන්වලින් යුක්ත ව හොඳින් වැඩේ. උදුම්බරා දේවී නමින් ප්‍රසිද්ධ වූ උම්මග්ග ජාතකයේ සඳහන් කතාවේ ද අට්ටික්කා ගසට ප්‍රධාන තැනක් හිමි ව ඇත. අට්ටික්කා මල් නැති බවට පිළිගත් මතය ශාක විද්‍යාඥයන් විසින් බොරු බවට පත් කර ඇත. එම ගෙඩියේ ඇතුළු පැත්තේ බිත්තිවල මල් බොහෝ ප්‍රමාණයක් ඇත. එම මල් පරාගනය කර ගෙඩියේ වර්ධනය ඇති කරන්නේ එහි රිංගා ජීවත් වන කුඩා කෘමීන් විසින් ය. ඔවුන් කෝඳුරුවන් ලෙස හදුනාගෙන ඇත.
ප්‍රයෝජන
ළපටි අට්ටික්කා ගෙඩි තම්බා කෑමටත් වෑන්ජන සකස් කිරීමටත් යොදාගනී. අට්ටික්කා දලු කොළ මැල්ලුම් සඳහා ගනී. මුල් කැපීමෙන් වහනය වන ජලය ඖෂධ සඳහා ගැනේ. තුවාල සුව වීමටත් කැඩුම් බිඳුම් වෙදකම සදහාත් ගව රෝග සඳහාත් අට්ටික්කා ගසේ කොටස් යොදාගනී. යෝනී රෝග සඳහාත් වා, පිත්, සෙම් සමනයටත් අට්ටික්කා යෝග්‍ය බව ආයුර්වේදයේ සඳහන් වේ. අට්ටික්කා ගස පොදුජන වහරට අනුව වනස්පති වෘක්ෂයක් වන අතර ගෞරවයට පාත්‍ර වූ ගසක් ලෙසින් ද දැක්වේ. අට්ටික්කා යනුවෙන් හා අත්තික්කා යනුවෙන් හදුන්වන්නේ ද එක ශාකයමයි.
தாவர இனம் - மொராசியோ (Moraceae)
விசித்திரமான முறையில் அதிக காய்கள் உருவாகும் மரமாக அத்திக்கா மரம் காணப்படுகிறது. பூக்களின்றி காய்கள் உருவாகும் தாவர இனமாக இந்த அத்திக்கா மரம் காணப்படுகிறது. பல இடங்களில் அத்திக்காய் மரம் தொடர்பான குறிப்புகள் காணப்படுகின்றன. மன்னர்களுக்கான அரியாசனமும் அத்திக்காய் மரத்தின் பலகைகளால் தயாரிக்கப்பட்டதாகவும் தெரிவிக்கப்படுகிறது. புஸ்ஸதேவ மன்னன் 16 அங்குல நீளமான மரக்குற்றியால் குத்தி துவாரமிட்டதாக மகாவம்சத்தில் கூறப்படுகிறது. அந்தமரக்குற்றி அத்திக்காய் மரத்திலிருந்து பெறப்பட்டது எனவும் கூறப்பட்டுள்ளது. இந்த அத்திக்காய் மரமானது அனேகமான கதைகளிலும் பிரதான இடங்களில் முக்கியத்துவம் பெற்றுள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கது. இந்த அத்திக்காய் மரத்தை போற்றுதற்குரிய மரமாக கணிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த மரத்திலிருந்து பெறபடும் காய்களை மனித தேவைக்காக பயன்படுத்தப்படுகிறது. அதனை தவிர சுதேச மருத்துவத்தில் ஆயுர்வேத மூலகைப் பொருளாகவும் அத்திக்காய் பயன்படுத்தப்படுவதுடன், பூக்களின்றி மரத்தண்டுகளில் காய்கள் உருவாகின்றமையும் விசேட அம்சமாகும். மரத்தின் பிரதான தண்டு மற்றும் கிளைகளில் அத்திக் காய்கள் கொத்து கொத்தாக காயக்கின்றன. ஒரு கொத்தில் சுமாராக 10 அல்லது 12 அத்திக்காய்கள் காய்க்கின்றன. அத்திக்காய்கள் முற்றியதன் பின்னர் , காய்களின் உள்ளே ஒருவிதமான சதை உருவாகுவதால், அத்திக்காய்கள் நன்கு முற்றுவதற்கு முன்னரே சமையலுக்காக பயன்படுத்தப்படுகின்றன. வருடத்தின் பெப்ரவரி மாதத்தில் மாத்திரம் இந்த காய்கள் உருவாகுவதுடன், ஏப்ரல் மாதமளவில் அவரை முற்றி மரத்திலிருந்து வீழ்ந்து விடுகின்றன. இலங்கை, இந்தியா, ஆப்பிரிக்கா, மியன்மார், பாகிஸ்தான், தென்சீனா, கிணியா உள்ளிட்ட நாடுகளில் அத்தி மரங்கள் வளரக்கூடியன. அத்தி மரங்களின் தாயகம் ஆப்பிரிக்கா என கண்டறியப்பட்டுள்ளதுடன், பிற்காலத்தில் உலகின் பல நாடுகளில் இந்த மரங்கள் வியாபிக்க தொடங்கியதாகவும் கூறப்படுகிறது. பால் தன்மைான இந்த அத்திக்காய் மரத்தில் உருவாகும் காய்களின் விதைகள் மிகவும் சிறியவையாகும். குடுகை போன்ற விதைகளே அத்திக்காய்களில் காணப்படும். குளிர் மற்றும் வரண்ட வலயங்களில் இந்த மரங்கள் நன்கு வளரக்கூடியவை. ஆற்றங் கரைகளிலும், நதி ஓரங்களிலும், குளங்களை அண்மித்த பகுதிகளிலும், ஈரலிப்பான நிலங்களிலும் அதிகளவில் அத்திக்காய் மரங்களை காணக்கூடியதாக உள்ளது. பல கிளைகளுடன் காணப்படும் அத்திக்காய் மரங்கள் சுமார் 50 - 60 அடி உயரம் வரை வளரக்கூடியவை. இதன் இலைகள் சிவப்பு நிறத்தில் காணப்படும். ஒரு அத்தி இலையானது 17 cm நீளமும் 9cm அகலமும் கொண்டவையாகும். கரையோரங்களில் வளரும் அத்தி மரங்கள் சிறந்த விழுதுகளுடன் வளரும். உதும்பரா என்ற பிரசித்தமான கதையொன்றில் அத்தி மரத்திற்கு பிரதான இடம் வழங்கப்பட்டுள்ளது. எனினும் அத்தி மரங்களில் பூக்கள் உருவாகுவதில்லை என்ற கருத்தை விஞ்ஞானிகள் பொய்பித்துள்ளமையும் விசேட அம்சமாகும். அத்திக் காய்களுக்குள் அனேகமான பூக்கள் காணப்படுவதாக விஞ்ஞானிகள் உறுதிபடுத்தியுள்ளனர். அத்த பூக்களை அடிப்படையாக கொண்டு அத்தி காய்கள் விருத்தி அடைவதாகவும், அதனுள் நுண்ணிய கிருமிகள் காணப்படுவதாகவும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அவை ஒட்டுண்ணிகளாக அடையாளப்படுத்தப்படுகின்றன.
பயன்கள்
பிஞ்சு அத்திக்காய் உணவிற்காக பயன்படுத்தப்படுகின்றன. அத்தி மரத்தின் தளிர்களும் உணவிற்காக பயன்படுத்தப்படுகின்றன. கிளைகளை வெட்டும் போது வௌியாகும் நீர் மருத்துவ தேவைக்காகவும் பயன்படுத்துகின்றனர். நீண்டநாள் புன்களுக்கும், வீக்கங்களுக்கும் அத்தி மர பட்டைகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. சளி உள்ளிட்ட சில நோய்களுக்கும் அத்திக்காய் சிறந்த ஆயுர்வேத மூலிகையாக காணப்படுகின்றது,
Type of Genus- Moraceae
The Attikka tree is an amazingly fruiting tree and is known as a fruitless plant. The Attikka or fig tree is mentioned in many places in Buddhist literature. It is said that the Lord Buddha originally became a Buddha under an Attikka tree and that the pasr kings throne was made of Attikka wood. The Mahavamsa states that the giant Pussadeva once pierced a 16 inch thick piece of wood with a single arrow. The wood is said to be an Attikka piece and the it seems to be the basis of many stories. The Attikka tree is revered as a tree, and its fruit appears to be used for human consumption. Attikka, which is also used medicinally in local medicine, is a plant that grows in clusters of fruit on the tree and branches without flowers. These fruits occur on the main stem and on the main branches where the shoots are divided. A cluster of fruits usually consists of about ten to twelve fruits. When the fruit ripens gradually, a kind of insect develops inside it, therefore, it should be eaten at a young age. One of the fruiting seasons is around the month of February, and by April the fruit ripens and the leeches emerge. The Attikka plant, botanically known as Ficus recimosa, belongs to the genus Moraceae. Atticca and has been found growing in Sri Lanka, India, Africa, Burma, Pakistan, southern China and New Guinea. It is found to be native to Africa and has gradually spread around the world. There are two types of Attikka plants: tidal and river tidal. Attikka , fig, Dimbul (Sinhala), Udumbara (Pali), atti (Tamil), also known as Cluster Fig in English, are boiled and eaten as curries. According to Ayurveda, the Attikka plant, which bears fruit without flowers, belongs to the Vanaspati genus. This is a milky tree and the Attikka seed is very small. It is about the size of a mustard seed. Growing in areas with cold winter climates, Attikka grows well along streams, rivers and banks. An Attikka tree that grows to a height of 50 to 60 feet, usually with spreading leaves and a large trunk. Its leaves are rough and light green in color. The average length of a leaf is about 17 cm and the width is about 9 cm. Attikka trees that grow along the banks grow well with foliage. The Attikka tree also plays an important role in the story of the Ummagga Jataka, popularly known as Udumbara Devi. The accepted belief that Attikka flowers do not exist has been falsified by botanists. There are many flowers on the inner walls of the fruit. The flowers are pollinated by small insects that crawl into the fruit.
Benefits
Young Attikka fruits can be consumed boiled and cooked as a curry. Attikka leaves are used for mulching. The water from the roots is taken for medicine. Parts of the Attikka tree are used to heal wounds, to treat fractures, and for cattle diseases. According to Ayurveda, Attikka is suitable for vaginal ailments and for soothing pimples. The Attikka tree is popularly known as a forest tree and is revered as a tree. Attikka and fig are the same plant.